Wprowadzenie #5 - Mówienie o sobie po szwedzku

Wydrukuj lekcję
Hej!
Cześć!
Jag heter Joakim.
Mam na imię Joakim.
Jag är 33 år gammal.
Mam 33 lata.
Jag är musiker.
Jestem muzykiem.
Jag är svensk.
Jestem Szwedem.
Exercise Download
  
gammal
stary
  
hej
cześć
  
heta
nazywać się
  
jag
ja
  
(en) musiker
muzyk
  
(en) svensk
szwedzki
  
vara
być
  
(ett) år
rok

Przedstawiając się i opowiadając o sobie, potrzebujesz tylko kilku elementów składowych – narzędzi, które mogą być super potężne, żeby dodatkowo przyspieszyć Twoją naukę szwedzkiego. Mówiliśmy już o budowaniu prostych zdań we wcześniejszej lekcji i jeśli nadal nie masz pewności, jak to robić, sprawdź najpierw pierwszą lekcję. Mówiliśmy też o tym, jak poprawnie kogoś przywitać po szwedzku w lekcji czwartej.

Heta

Nowym, bardzo ważnym słowem, którego nauczymy się w tej lekcji jest czasownik heta. Używany jest w połączeniu z imieniem lub nazwą, aby wyrazić, że ktoś lub coś jakoś się nazywa.

Jag heter Markus.
Mam na imię Markus.

Affären heter "Anderssons mat & diverse".
Sklep nazywa się „Anderssons mat & diverse”.
Sklep nazywa się „Jedzenie i inne rzeczy Anderssona”

Użycie sformułowania Jestem + [imię] jest uważane w szwedzkim za nienaturalne. Jest oczywiście przez Szwedów rozumiane, ponieważ używa się takiego sformułowania po angielsku, a większość Szwedów zna ten język. Prawdopodobnie nawet Cię nie poprawią, bo nie będzie się to na początku rzucać w oczy. Używaj jednak poprawnej konstrukcji Jag heter, która oznacza Nazywam się.

Mówienie o wieku

Mówiąc o swoim wieku po szwedzku, używa się konstrukcji Jag är + [wiek]. Można też dodać słowo gammal lub år (lub oba!), ale większość ludzi je po prostu pomija.

Jag är 33 år gammal.
Mam 33 lata.
Jag är 33 år.
Mam 33 lata.
Jag är 33.
Mam 33 lata.

Kiedy Szwedzi odpowiadają na pytanie o swój wiek, bardzo często podają rok, w którym się urodzili, w ten sposób: Jag är 89:a. (Jestem z roku 89.)

Nagie rzeczowniki

Szwedzki jest językiem germańskim używającym rodzajników i końcówek do określenia, czy rzeczownik jest określony, czy nieokreślony. Natomiast kiedy mówimy o czymś ogólnym po szwedzku, omijamy rodzajnik nieokreślony. Na przykład mówimy „Jag är svensk” zamiast „Jag är en svensk”. Rodzajnik może być jednak użyty, ale do podkreślenia, że jest się jednym z wielu.

Jag är lastbilschaufför.
Jestem kierowcą ciężarówki.
Jag är dansare.
Jestem tancerzem.